وجودم برگ پاییز نگاهت

کلامم ناله ی گرم بیانت

بیانم خالص و شالوده ی عشق

زبانم قاصر از تکریم این عشق

نشاید واژه هایم درک گردند

نشاید این وجودم سرد کردند

بسان قاصدک در باد رقصان

بسان کفتری در خون غلطان

تمام عمر من شکر نیاز است

تمام هستیم آثار آه است

بروزی که نگاهم سرد گردید

بروزی که سرایم دشت گردید

شدم مجنون این ویرانه کویت

شدم آشفته ی این عطر و بویت

همان عطری که عمری مست اویم

همان مستی که در اوج شکوهم

غرورم لایه لایه خار گردید

سرورم لایق آوار گردید

شدم درویش و پیر کوی و برزن

شدم شبگرد ژولین مست و هو زن

مرا زین کوی دریاب ای رفیقا

مرا در دشت باز آی ای رفیقا

بده جامم که می بی تو سراب است

همان به کین همه افکار خام است

تمام هستیم افکار پوچ است

خیالاتم همه انگار پوچ است